Ustanak pod Karađorđem, koji je bio i više od toga, koji je bio revolucija, oslobodio je srpski narod od turskog i feudalnog ropstva, doneo mu slobodu, vratio ponos slobodnog naroda i udario temelje srpske državnosti.
Ko je bio Karađorđe?
Rodonačelnik dinastije Karađorđević, Đorđe Petrović Karađorđe rođen je 15. novembra 1752. u selu Viševcu, u lepeničkom srezu. Đorđe Petrović oženio se 1786. godine Jelenom Jovanović iz Masloševa. Iz tog braka rodilo se sedmoro djece – kćerke Sava, Sara, Poleksija i Stamenka, i sinovi Sima (umro po rođenju), Aleksa (umro u 29. godini u Kišinjevu, Rusija) i Aleksandar.
Sa petnaestogodišnjom Jelenom se vjenčao u Crkvi Svetog Preobraženja Hristovog u selu Gorovič kod Topole, i to nije jedini put kada je Karađorđe bio u ovoj crkvi. Idući u rat na Osmansko carstvo, u ovom hramu se srpska vojska pričestila baš kao i prije njega vojska Stefan Lazarevića kada je krenuo u Nikopoljski rat. Na ulaznim vratima Crkve Svetog Preobraženja Hristovog urezan je vojnik sa perčinom i kuburom u ruci u jurišnom položaju koja oslikava tadašnje teško vrijeme i težnje srpskog naroda za slobodu od tadašnje turske vojske.
Nakon Prvog srpskog ustanka Karađorđe postaje središnja ličnost i pokretačka snaga svenarodnog pokreta za nacionalno oslobođenje. On je vrhovni predvoditelj, Gospodar i Vožd srpski, državotvorac, vojskovođa i diplomata, omiljen kod naroda. Nakon brojnih uspjeha, ali i padova, tajni Karađorđev dolazak u Srbiju 1817. godine radi dogovora sa Milošem Obrenovićem učinio je Jelenu udovicom. Po Miloševoj naredbi Vožd je ubijen u noći između 25. i 26. jula 1817. godine u selu Radovanju kod Velike Plane. Njegova preparirana glava poslata je sultanu u Istanbul.
U Mašićima odali počast Karađorđu
U Gaju, u Mašićima kod Gradiške nalazi se bista kojom je mašićki neimar Stevo Stojnić želio odati počast Karađorđu Petroviću.
Postavljanjem biste, rad slikara Mladena Stajčića iz Gradiške, ostvarena je Stevina želja jer je Karađorđeva uloga tokom čuvene Mašićke bune 1806. godine, u naletu odlučne borbe za oslobođenje, bila veoma važna.
Nakon podizanja Prvog srpskog ustanka u Smederevskom sandžaku, vođa ustanka Đorđe Petrović Karađorđe je preko svojih ljudi u Slavoniji namjeravao da podigne bunu u Bosanskoj Krajini, da bi preko nje stupio u kontakt sa francuskim generalom Marmonom, koji je u to vrijeme zauzeo Vojnu krajinu. Karađorđevi ljudi nisu uspjeli da sprovedu ovaj plan u djelo, a pored toga narod Bosanske Krajine je bio veoma siromašan i živio je u velikoj materijalnoj oskudici, bez bilo kakvih oružanih sredstava kojima bi mogao da ratuje i pruži bilo kakav otpor Turcima. Uprkos takvom stanju, tokom 1806. godine ipak je podignuta buna u selu Mašići, koje je ujedno bilo i jedino selo pod Kozarom koje se diglo na ustanak protiv Turaka.
Mašićka buna predstavlja prvi ustanak srpskog stanovništva protiv Osmanskog carstva na prostoru Bosanske Krajine.
