Dimitrije Šuvak (88) inženjer u penziji iz Gradiške i bivši logoraš u Nezavisnoj državi Hrvatskoj, tokom Drugog svjetskog rata, sjeća se vremena kada je ulazak u grad za konjske zaprege, pazarnim
danom regulisan rampama.
„Opštinski službenik je podizao i spuštao rampu, naplaćivao ulazak u grad. Postojale su kućice za službenike koji su radili taj posao. Od prikupljenog novca, takozvane pijačarine, Opština je
finasirala održavanje komunalnog reda, pijace, isplaćivala naknadu radnicima koji su čistili pijacu.
To je besprekorno funkcionisalo, na svim prilazima gradu,“ ispričao nam je Šuvak.
On kaže da je takva praksa postojala između dva svjetska rata ali i nekoliko godina, kasnije.
„Sada se mali broj mještana sjeća toga. Takozvane malte, mjesta a ulazu u određeno područje, posjed ili grad na kojem se ubire taksa za ulazak robe, bile su na prilazima gradu iz pravca Nove Topole i lijevčanskih sela, na Obradovcu, iz pravca Orahove i Podgradaca,“ kaže Šuvak. On se sjeća da je rampa postojala na obradovačkom mostu, 1946. godine.
„To je znamenitost koju je, zajedno sa kućicom za opštinskog činovnika, bar negdje trebalo sačuvati, kao svojevrsnu kapiju grada, da mlađe generacije saznaju kako se nekada živjelo i na koji način je Opština prikupljala prihod za održavanje higijene u gradu“, – smatra naš sagovornik u čijoj uspomeni i sada žive gradiške rampe.
Autor: Milan PILIPOVIĆ
