Pravoslavni vijernici obilježavaju danas jedan od najvećih srpskih praznika – Vidovdan.
Ovaj praznik posvećen je Svetom velikomučeniku knezu Lazaru i svim srpskim mučenicima koji su poginuli u Boju na Kosovu 1389. godine.
Na liturgijama u svim pravoslavnim hramovima pominje se stradanje koje je ostavilo vječnu poruku na istoriju, etiku i tradiciju srpskog naroda.
Vidovdan se proslavlja dostojanstveno, mirno, bez veselja. U svim pravoslavnim hramovima služi se parastos vojnicima poginulim na bojnom polju.
Naziv praznika vezuje se za Svetog Vida koji je, prema „Prologu“ vladike Nikolaja Velimirovića, porijeklom sa Sicilije. Ovaj svetitelj hrišćanstvo je zadužio podvizma u vrijeme cara Dioklecijana, velikog progonitelja hrišćana.
Isti datum u kalendaru SPC pominje se i kao praznik starozavjetnog proroka Amosa – slave srpskog kneza Lazara koji je poginuo na taj dan, a u navečerje praznika se sa svojim velmožama pričestio u crkvi Samodreži na Kosovu.
Prema „Prologu“, SPC istog dana slavi i svog patrijarha Jefrema, koga je Sabor izabrao 1375. godine i koji je „1382. vjenčao kneza Lazara za cara“.
Kosovska bitka se odigrala 28. juna 1389. godine, odnosno 15. juna po starom kalendaru. Stradanju srpskih vojnika je posvećen spomenik podignut na Gazimestanu 1953. godine, dok je Spomenik kosovskim junacima otkriven 28. juna 1904. godine u okviru proslave stogodišnjice Prvog srpskog ustanka, u prisustvu kralja Petra Prvog Karađorđevića.
Po narodnom vjerovanju, važno je šta će se na Vidovdan vidjeti, jer će se kasnije baš u tome imati uspjeha.
Vidovdanska trpeza ove godine je posna, jer pada u vrijeme Petrovskog posta.
